Ijzere boef!

Vandaag stonden wij oog  in oog met een bloeddorstige tijger, konden wij de adem van een  lynx in onze nek voelen en de tanden van een leeuw tellen...

Wij slapen hier in Melbourne bij Thomas en zijn vrouw thuis. Zij hebben elkaar ontmoet in Amsterdam en zijn daarna getrouwd, vertelde zijn vrouw blij. Thomas antwoordde daarop met: 'Ja... wat kan het raar lopen hè...' Thomas is niet  zo enthousiast. Wij gelukkig wel. Wij hebben het hier prima naar ons zin! Zij wonen 5minuten lopen van het strand af. Het is hier helaas niet echt strand weer, maar ook zonder de zon kan je hier echt genieten.

Vandaag gingen Sonny en ik naar de dierentuin. Ietsjes verder dan het station is onze supermarkt. Als je tijdens een feestje hier opeens denkt: Shit!  Het bier is  op! Hoef je hier niet in paniek te raken. Niet om 8 uur, niet om 10 uur, niet om 12 uur, en zelfs niet om half 4 's nachts. Deze supermarkt is namelijk 24/7 open. Ergens deze week willen wij rond 3 uur 's  nachts boodschappen gaan doen. Want zeg nou zelf, dat moet je hier toch echt wel gedaan hebben. En als je daarna toch ieeets teveel gegeten hebt... nou, dan ga je om 4 uur 's nachts toch gewoon nog even langs de sportschool! En je kan er niet alleen langs, je kan er zelfs naar binnen! De mensen zijn hier helemaal gek.

Maargoed, wij gingen dus voor de dierentuin nog even drinken en broodjes kopen. Eenmaal weer buiten hadden wij nog een half uurtje, dus zijn Sonny en ik op een bankje in het zonnetje gaan zitten om alvast ons net gekochte brood op te eten, en het pak koekjes open te maken. Het kan maar beter op zijn, dan is de tas wat minder zwaar. Terwijl ik genoot van mijn broodje, keek ik een oude man die heel langzaam met zijn stok de weg over stak. Het stoplicht was al twee keer van groen naar rood gesprongen, maar de overkant had hij nog niet gehaald. Hij was  best dik en had een bril. Ik kon hem goed bestuderen omdat hij zo langzaam liep. Eindelijk aan de overkant ging hij zo'n telefoon hokje in. Echt gek, die staan hier echt overal. Hij zetten zijn stok neer  in de hoek, knoopte de eerste twee knoopjes van zijn overhemd los, en ging met zijn linkerhand zijn overhemd in. Daar toverde hij een pakje kaas uit. Vreemd. Dacht ik. Kaas in je borstzak. En tandpasta, en nog meer tandpasta, en een pak koekjes, en iets wat op koffie leek, en nog een gekke  verpakking dat ik van die afstand niet  herkende... er kwam geen einde aan! Dit kon geen borstzakje zijn... ik stootte Sonny aan. Samen zagen wij hoe die  zielige, oude, dikke man veranderende in een dunne boef.  Hij haalde twee tasjes uit zijn overhemd, stopte alle gestolen spulletjes er netjes in, en liep weer even langzaam met zijn stok de zelfde weg terug. Maar dit keer met zijn boodschappen. Ijzere boef, ijzere boef! Ehh.. houte dief!!!
Mijn broodje was  ondertussen op.  De koekjes op dit moment nog niet.

Melbourne zoo. Daar waren we! De hokken zijn hier een heel stuk voller met planten en bomen dan in Artis  ofzo, dus af en toe was het flink zoeken. Toen er bij het beren hok stond dat de beer lastig te vinden was, en wij hem ook inderdaad niet zagen, dachten wij even dat wij in de zeik werden genomen en er helemaal geen beer was. Pas toen er opeens een kind gek begon te springen wisten wij dat dat  niet het geval was. Toen wij richting de wijzende vinger keken, zagen wij inderdaad een beer. Zo ging het ook met de otter, de tijger en de reuze cavia.

De giraffen en olifanten vonden wij wel zelf. Bij de reuze pelikanen greep ik in de vogelpoep. En het zou gek zijn als er uit zo'n reuze vogel een klein vogelpoepje kwam. Maar of dat nou erger is dan schrikken van een wandelende tak? Aan de echte grote spinnen en slangen zijn Sonny  en ik duidelijk nog niet toe. Die wandelde was namelijk een gewone tak.  Het reptielen huis zijn wij maar niet meer  in geweest.
Om veel dieren te zien hadden wij trouwens helemaal niet weg hoeven gaan. De bananen schil op onze kamer konden de mieren vanuit Sydney ruiken denk ik, want al die mieren konden nooit alleen uit Melbourne gekomen zijn.

De eerste souvenirs zijn trouwens al binnen. Op de rots bij de stokstaartjes zonder staart (tegenover die met staart) ontstond een mooie barst in het scherm van mijn mobiel. Ik ging in zo'n luchtbel dat je met je hoofd in die kooi kon. Ohja, en wij hebben een Melbourne Zoo muntje gemaakt. Yeah!
Wij vermaken ons voorlopig nog wel!