Tja,  oud en nieuw...
Wat zal ik daar nou eens over zeggen.

Ook na het eten lukte het niet meer om met de trein Melbourne  in te komen. Gelukkig konden wij vanaf het strand heel mooi over het water kijken en de gebouwen prima zien waar om 12 uur het vuurwerk van af zou worden gestoken.
Rond 11 uur liepen wij die kant op. Onderweg verbaasden wij ons over de vele mensen die nog over straat liepen. Bij ons zitten mensen het laatste uurtje van het jaar lekker bij elkaar, in een huis vol eten, drinken, muziek en gezelligheid. Deze avond hoort alles lekker veel te zijn. Veel drank, veel oliebollen, veel andere lekkere dingen, veel mensen, veel gezelligheid. Hier liepen mensen alleen over straat. Gewoon lekker rustig op hun slippers en in een sport broekje. Niks geen nette kleren, niks geen haast om bij vrienden of familie te komen. Er reden overal nog auto's rond. En hing een groepje jongens rond bij het station zoals bij ons op een normale vrijdagavond gebeurt bij de Jumbo of bij het gemeentehuis. Was het wel vanavond? Geen knallen op straat, niet de gespannen sfeer die er op zo'n avond thuis hangt.  Geen dronken mensen. De meeste huizen waren al donker. Zouden ze dan echt al slapen? In de huizen waar wel licht brandden liepen mensen gewoon rond alsof er niks aan de hand was. Lekker voor de tv zonder drank of eten op tafel. In het centrum stapten mensen in en uit auto's. Op weg naar huis. Naar bed waarschijnlijk. In het parkje  zaten, zoals elke andere avond, mensen lekker op het gras met een waterpijp, een bal of  onder een kleedje. Niks anders dan normaal. Geen grote klok. Geen Ik hou van Holland of stomme cabaretier op tv. Er liepen wat mensen op de pier, maar ook niet meer of minder dan gisteravond. Mensen liepen in hun alledaagse kloffie. Zwembroek, slippers, trui of een normaal shirtje. Geen glitterjurken, geen foto's, geen  grote groepen mensen..

Mensen lijken hier sowieso niemand anders te kennen dan hun eigen familie. Je ziet hier geen spelende kinderen op straat. Onbegrijpelijk, want er zijn hier ontzettend veel grote, mooie en leuke speeltuintjes. Af en toe stept er een kind voorbij, maar daarachter loopt altijd een moeder. Soms ook een vader.
In een supermarkt doen mensen wat ze moeten doen. Boodschappen halen. Geen moeders die de paden blokkeren omdat ze staan te kletsen. Ze zeggen elkaar hier geeneens gedag. Niemand lijkt elkaar hier te kennen. Geen  vakkenvullers die met elkaar staan te lachen of te praten. Geen moeders die elkaar bij de uitgang voor de derde keer gedag zeggen en toch nog een ding willen zeggen. Geen mensen die elkaar 50  cent geven zodat ze het karretje kunnen overnemen, en geen accordeon bij de deur.
Ook bij mensen thuis komen geen mensen langs. Niemand komt op de koffie. Misschien komt dat omdat ze hier geen lekkere koeken verkopen. Dat is toch een van de reden dat mensen koffie drinken denk  ik. Niemand gaat bij elkaar op bezoek. Nergens staan fietsen voor de deur. Op straat zegt niemand 'hallo'. Niet op 24 november, niet op 18 december, en zelfs niet op 31 december.

Terwijl wij niet begrijpend een goed plekje zoeken wordt alles steeds maar gekker en gekker. 23:45 uur. Mensen rijden nogsteeds rond met de auto. Er is nog geen knal geweest, een enkeling staat buiten in  zijn badjas, honden worden nog uitgelaten en er rent  nog iemand voorbij met een koptelefoon op. Snappen mensen dan echt niet hoe het hoort? Waar staat de champagne  fles?  Waarom hebben mensen geen  glas  in hun handen? Waar is die spanning, die sfeer, die vuurwerk lucht... Waarom zijn mensen  niet dronken?
10, 9, 8,  de laatste paar seconde van het jaar gaan voorbij, 7, 6, 5 verward kijken wij rond, 4, 3, er lijkt nog niks te gebeuren.. 2, 1... nou, gelukkig nieuwjaar!
Het vuurwerk begint. Het is super vet, hoe mooi en gelijk het allemaal gaat. Maar toch. Het is het niet. Mensen vliegen elkaar niet om de nek. Geen gekus, geen gejuich, geen geproost! Niemand gaat naar elkaar toe. Geen boze buren die elkaar een handje geven en elkaar daarna weer een jaar niet spreken... je hoeft niet om je heen te kijken. Er is maar aan een kant vuurwerk. De auto's rijden nog lekker rond, de hond kakt en het is nog boven de 20 graden. De gekste oud en nieuw ooit, en dat met de minste drank...
13 over 12. Het vuurwerk is klaar. De mensen zijn hier nog sneller dan het geluid. Want terwijl het geluid van de laatste knallen ons nu bereikt doen zij de voordeur achter zich dicht. Er vormt zich een file op straat van de laatste paar mensen die richting huis gaan. Het parkje stroomt leeg. Ook wij lopen over de schone straten weer richting Kerien. Geen rotje dat op de weg ligt. Geen blikje bier dat langs de kant staat. Dit was oud en nieuw.