Eergisteren zaten wij even lekker op een bankje in het park vlakbij ons hostel. Prince's Square. Een mooie plek voor het lezen van een boek. Zo stond het op het blaadje. Genieten van de zon zonder boek kan ook. Ik zat rustig een beetje om mij heen te kijken, toen ik opeens iets wel heel geks zag. Iets dat ik echt nog nooit gezien had... Ik tikte Sonny aan. Op het bankje naast ons zat een oma. Gewoon echt een oma. Grijs haar, bril, rok, je kent het wel. Ze had haar tot iets over haar schouders. Er zat een zwarte haarband in, zoals kleuters dat vaak hebben, zo naar voren geschoven zodat je een soort kuif krijgt. Een oma met een grijze kuif. Maar dat was nog geeneens het gekke. Ze zat met haar benen over elkaar te eten uit een grote zak chips! En dat om 9 uur 's ochtends... dat had ik echt nog nooit gezien! Oma's eten geen chips. Deze wel. Terwijl haar kunstgebit op en neer ging zocht ze al in de zak naar een nieuwe. Zo bleef ik een tijdje kijken. Op een gegeven moment bewoog ze niet meer. Gestikt in haar chips. Of ze sliep. Het blijft toch een oma.

Wij zijn die middag een stuk gaan lopen en hebben genoten van het prachtige uitzicht dat wij hadden vanaf de bergen. De dag erna zijn wij een stuk de andere kant op gelopen en hebben 'The George' gezien. Dat zegt jullie vast niks. Het was gewoon een rivier. Maar wel heel mooi hoor! Onderweg stopte Sonny opeens. Hij zag 'een grote rat ofzo'. Ohjee... ik zag gelijk de scherpe tandjes van de Tasmaanse duivel al voor me. Heel zachtjes slopen wij zijn kant op. Het was een kleine kangoeroe! Vet. Wij zijn daarna goed op gaan letten, maar zagen alleen een gekleurde tor.  Ook leuk.
Eenmaal weer thuis aangekomen wilde ik lekker douchen. Overal zat stof van het zand omdat het overal zo droog is. Dat heb ik dan ook lekker lang gedaan. Toen wij de ochtend erna aan het afwassen waren, en ik de kraan open liet staan terwijl ik een spons door mijn kwark schaaltje haalde, kwam er een man vertellen dat ik de kraan uit moest doen tijdens het afwassen. Het was de droogste periode in 60 jaar!! Oh. Als hij eens zou weten dat ik die avond een kwartier onder de douche stond...

Onze laatste dag in Launceston was het niet zo zonnig. Sonny en ik besloten een rondje met de gratis tijger bus te gaan. Behalve dat hij strepen had, had het niks met wilde dieren te maken. Niet alles is hier spectaculair hoor! Bij een gratis museum zijn wij uitgestapt. Die kunnen wij ook van ons lijstje strepen.

Vanmorgen om 9:00 zouden wij bij ons hostel worden opgehaald, en met de bus naar Hobart (de hoofdstad van Tasmania) worden gebracht. Wij zaten netjes te wachten, toen een vrouw van het hostel kwam vertellen dat de buschauffeur wat problemen had, en of iedereen naar het station wilde komen zodat hij in een keer door kon rijden. Met die tas was dat best een stuk lopen. Gelukkig wilde kapitein  Iglo ons brengen. Ik denk dat alle mannen met witte baarden aardig zijn. 

De reis ging verder prima. Zo'n drie uur lang hebben wij niks anders gezien dan bergen, droge grond, stro en hooi wat Toby zijn leven lang niet op zou krijgen, en bomen met af en toe wat blaadjes. Toen het weer wat leefbaarder werd stapten wij uit. Hobart. Hier slapen wij de komende vijf nachten in een knal groen hostel. Het heet ook iets met kikker. Nouja, frog.
Morgen gaan wij op jacht naar Tasmaanse duivels. Maar dit keer echt! Wij gaan naar een wildlife park. Je kan er ook kangoeroes voeren. Als je durft... Overmorgen gaan Sonny en ik Mount Wellginton bezoeken. Een 1271 meter hoge berg.

Oh, en gisteren at  ik poffertjes.