KLATS! DOOD!
Door: Yara
Blijf op de hoogte en volg Yara
22 April 2016 | Australië, Wingham
Elke avond kijken Maureen en ik onder het genot van een kop thee en een chocolade koekje naar My Kitchen Rules. Gelukkig staan onze twee favorieten in de halve finale. Want zelfs zonder iets te proeven weten wij natuurlijk als geen ander wie er de beste zijn en wie er moet winnen. THE BIG FINAL, TUESDAY 07:30. 'Neee!' Maureen keek verbaast op en vroeg wat er was. Dinsdag avond ben ik er niet meer! Dan zit ik in de bus op weg naar Newcastle! Dat ik Maureen moet verlaten is al erg genoeg, maar ook nog de finale missen? Dat kan echt niet. Elke avond heb ik met bloed, zweet en tranen zitten kijken. Heb ik verstaan wat voor commentaar ze kregen. Heb ik geleerd wat er in de pan ging als ze zucchini op het lijstje hadden staan. Wist ik waar ze het over hadden bij het woord puff pastry. Deze laatste aflevering kon ik toch niet zomaar missen?! 'Je moet blijven, er zit niks anders op', zei Maureen.
Ik had mijn hostel nog niet betaald en kon tot de 25e gratis annuleren. Twee dagen Newcastle en de grote finale missen, of een nachtje in Newcastle (en $32 besparen) en met Maureen en de koekjes zien hoe onze twee favorieten tegen elkaar strijden. De keuze was snel gemaakt. Ik blijf een dag langer bij Maureen! 'Een dag. Daarna ga ik echt!'
Maureen stond op en sprong door de kamer. Haar grijze staart zwaaide heen en weer en alle glazen honingpotjes rinkelden. Haha, gek mens.
Die avond was het mijn beurt om te koken. De laatste keer was het aardig gelukt, dus had ik dit keer een gerecht uitgezocht met een sterretje meer. Gisteren had ik Maureen haar gerecht een 10 moeten geven. Dus de kans dat ik de gene was die de afwas moest doen was groot. Maar, ik ging de uitdaging aan. Met een 10 voor de opmaak en een 9 voor het gerecht (ik was vergeten dat er nog pijnboompitten in de pan zaten dus sommige waren ietsjes donkerder...) was ik de afwasser die avond. Gelukkig doen wij de afwas nooit 's avonds en konden wij allebei genieten van de eerste halve finale!
De volgende dag ben ik verder gegaan met de plantenbak in de groente tuin. Eindelijk begon het ergens op te lijken. De vorm was er, en de eerste laag paardenstront zat er in. Deze moest ik bedekken met een laag kranten tegen al het onkruid dat zou gaan groeien. Lekker op mijn knieën zat ik tussen de drollen die langzaam onder de kranten laag verdwenen. Even nat maken tegen het wegwaaien, en weer de wei in die de paarden weer lekker vol gekakt hadden. Meezingend met mijn muziek schepte ik de volgende lading in de kruiwagen en bedekte de kranten met een tweede laag verse poep. Maureen stond met haar bloemetjes jurk en haar crocks de koeienvlaaien op te scheppen, en voor we het wisten was er geen letter meer te lezen. Over de kak kwam een laag zwarte aarde, waar wij met liefde de kleine bloemkool en broccoli plantjes in hebben gestopt. Nog drie maanden. Dan kan Maureen gaan smullen. Drie maanden, dan liggen Femke en ik alweer in het zwembad in Turkije!
Terwijl ik de overgebleven tinne platen op aan het ruimen was, kwam de zoon van Maureen aangelopen. 'Pas op!' Snert. Ik liet snel de plaat los. Wat is het dit keer..
De plaat zat vol met eitjes van de Redback Spider. En als ze hier 'pas op' zeggen bij een spin... dan moet je echt uitkijken. De eitjes van deze super gevaarlijke spin liet hij lekker zitten, maar ik moest niet zonder te kijken de onderkant van de platen pakken. Oh.. Goed, bedankt. Toch fijn dat ik daar bij de laatste drie nog even rekening mee kan houden.
Niet veel later kwam er een spin onder een plaat vandaan gekropen. Een zwarte spin met... Dat meen je niet. Een mooi, fel rood ruggetje. Mikey was al weg. 'Uh, Maureen.. is dit zo'n Redback Spider?' Ja. Ja het was er een. Maar, je ging niet gelijk dood als hij je beet hoor. Je wordt gewoon heel erg ziek. En ze liep verder. Ziek. Hm, juist ja. KLATS! Een tikkie met de schep. DOOD! Ha, wat nou gevaarlijk!
Hoe je prachtig mooie, zonnige dag in Australië met Maureen nog mooier kan maken? Vraag dat maar aan papa en mama. Die hebben mij namelijk zojuist ontzettend gelukkig gemaakt! NOG gelukkiger dan ik al was. Wat je daar voor nodig hebt?
Wat chocola, koek en snoepjes, een lief kaartje, en: een pak hagelslag! En een doos, het adres van het postkantoor en wat geduld natuurlijk.
BEDANKT!
En tot over drie weken.
Ik had mijn hostel nog niet betaald en kon tot de 25e gratis annuleren. Twee dagen Newcastle en de grote finale missen, of een nachtje in Newcastle (en $32 besparen) en met Maureen en de koekjes zien hoe onze twee favorieten tegen elkaar strijden. De keuze was snel gemaakt. Ik blijf een dag langer bij Maureen! 'Een dag. Daarna ga ik echt!'
Maureen stond op en sprong door de kamer. Haar grijze staart zwaaide heen en weer en alle glazen honingpotjes rinkelden. Haha, gek mens.
Die avond was het mijn beurt om te koken. De laatste keer was het aardig gelukt, dus had ik dit keer een gerecht uitgezocht met een sterretje meer. Gisteren had ik Maureen haar gerecht een 10 moeten geven. Dus de kans dat ik de gene was die de afwas moest doen was groot. Maar, ik ging de uitdaging aan. Met een 10 voor de opmaak en een 9 voor het gerecht (ik was vergeten dat er nog pijnboompitten in de pan zaten dus sommige waren ietsjes donkerder...) was ik de afwasser die avond. Gelukkig doen wij de afwas nooit 's avonds en konden wij allebei genieten van de eerste halve finale!
De volgende dag ben ik verder gegaan met de plantenbak in de groente tuin. Eindelijk begon het ergens op te lijken. De vorm was er, en de eerste laag paardenstront zat er in. Deze moest ik bedekken met een laag kranten tegen al het onkruid dat zou gaan groeien. Lekker op mijn knieën zat ik tussen de drollen die langzaam onder de kranten laag verdwenen. Even nat maken tegen het wegwaaien, en weer de wei in die de paarden weer lekker vol gekakt hadden. Meezingend met mijn muziek schepte ik de volgende lading in de kruiwagen en bedekte de kranten met een tweede laag verse poep. Maureen stond met haar bloemetjes jurk en haar crocks de koeienvlaaien op te scheppen, en voor we het wisten was er geen letter meer te lezen. Over de kak kwam een laag zwarte aarde, waar wij met liefde de kleine bloemkool en broccoli plantjes in hebben gestopt. Nog drie maanden. Dan kan Maureen gaan smullen. Drie maanden, dan liggen Femke en ik alweer in het zwembad in Turkije!
Terwijl ik de overgebleven tinne platen op aan het ruimen was, kwam de zoon van Maureen aangelopen. 'Pas op!' Snert. Ik liet snel de plaat los. Wat is het dit keer..
De plaat zat vol met eitjes van de Redback Spider. En als ze hier 'pas op' zeggen bij een spin... dan moet je echt uitkijken. De eitjes van deze super gevaarlijke spin liet hij lekker zitten, maar ik moest niet zonder te kijken de onderkant van de platen pakken. Oh.. Goed, bedankt. Toch fijn dat ik daar bij de laatste drie nog even rekening mee kan houden.
Niet veel later kwam er een spin onder een plaat vandaan gekropen. Een zwarte spin met... Dat meen je niet. Een mooi, fel rood ruggetje. Mikey was al weg. 'Uh, Maureen.. is dit zo'n Redback Spider?' Ja. Ja het was er een. Maar, je ging niet gelijk dood als hij je beet hoor. Je wordt gewoon heel erg ziek. En ze liep verder. Ziek. Hm, juist ja. KLATS! Een tikkie met de schep. DOOD! Ha, wat nou gevaarlijk!
Hoe je prachtig mooie, zonnige dag in Australië met Maureen nog mooier kan maken? Vraag dat maar aan papa en mama. Die hebben mij namelijk zojuist ontzettend gelukkig gemaakt! NOG gelukkiger dan ik al was. Wat je daar voor nodig hebt?
Wat chocola, koek en snoepjes, een lief kaartje, en: een pak hagelslag! En een doos, het adres van het postkantoor en wat geduld natuurlijk.
BEDANKT!
En tot over drie weken.
-
23 April 2016 - 14:57
Viv:
Neeeeee. Stoppen deze super leuk geschreven avonturen alweer over 3 weken??!! En dan? Wat moeten we dan?? Ga je alsjeblieft gewoon verder met schrijven?? -
24 April 2016 - 08:48
Yara Vasbinder:
Ik zal zo'n 365dagen verhalen boekje gaan schrijven. Dan heb je elke avond een kort verhaaltje voor het slapen gaan. -
24 April 2016 - 14:14
Ineke:
Dat is een goed plan Yara! Want jij kan echt leuk schrijven. Daar moet je mee verder gaan.
Liefa Ineke -
24 April 2016 - 19:54
Ingrid:
Heel graag gedaan Yara, Ik ben heel blij dat dit pakketje aangekomen is.
Geniet nog de laatste weken en wij tellen de dag af!
X -
25 April 2016 - 22:27
DGB:
Ja, sorry ik was even druk maar ben er nog. Ja nou is het alweer te laat want je gaat de boerderij verlaten en ik wou je nog wel waarschuwen voor die paarden want dat zijn van die gemene beesten. Je ziet het al aan die tanden die meestal wat naar voren staan, je bent je vingers zo kwijt. Maar ze hebben ook goede kanten, hierbij denk ik vooral aan paardenrookworst. Verder kom je precies op tijd terug want het mooie weer is aangebroken, afgelopen weekend heerlijk zitten chillen op de camping. Met een hemd, T-shirt met lange mouwen, trui, fliestrui en een vest met dons voering over elkaar heen aangetrokken was het heel goed uit te houden.
Groeten DGB -
02 Mei 2016 - 22:36
Viv:
Yeahhhh
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
