Dag Orange, hallo Griffith!
Door: Yara
Blijf op de hoogte en volg Yara
25 November 2015 | Australië, Griffith
Alan, wederom een hele lieve man, wilde ons vanmorgen met de auto naar het station brengen. Een goed begin van de dag. We hoopte dit keer op een vlekkeloze reis. Met een nieuw adres op een camping in griffith op zak begonnen wij aan de reis. De busreis van Orange naar Cootamundra duurde iets meer dan drie uur, maar ging (dankzij een reispil) perfect. Daarna stapten wij de trein naar Wagga Wagga in. Ik zat naast een vrouw die met haar snor niet alleen haar voortanden, maar waarschijnlijk ook haar kiezen kon flossen. Die snorren hier komen vast van de hitte. Mijne groeit nog niet, maar mij armhaar lijkt wel met de dag langer te worden. Nouja, goed.
Ik was heel blij dat het stukje met de trein maar een uurtje duurde, want veel langer kon ik mijn adem niet ophouden. Elke keer als ze bewoog kwam er een pislucht naar boven. Al helemaal toen ze ergens in haar shirt naar haar mobiel aan het graven was. Best een klus als je niet meer weet onder welke rol of tiet je hem hebt gestopt..
Ook aan dit stukje van de reis kwam al redelijk snel een einde. Nu stond er alleen nog een bus ritje op ons te wachten. Ondanks dat Sonny en ik dit keer wel naast elkaar zaten, en ik even heb geslapen duurde dit laatste stuk echt heel erg lang. Maar de borden met Griffith kwamen in zicht, en na 2,5 uur stapten wij daar hitte in. Alan had gelijk, het is hier echt bloedheet! Met een tas voor en achterop sjokten wij met 40 graden naar onze camping.
Onderweg zagen Sonny en ik overal super grote mieren. Ik denk wel 2cm lang en 1cm hoog. Niet echt een gerust stelling. Als dit pas mieren waren... hoe groot moet de rest dat hier rondloopt dan wel niet zijn...
Bij het zien van ons kamertje op de camping (die wij dit keer zonder hulp of verdwalen hadden gevonden!) was het inspecteren naar spinnen dan ook het eerste dat wij deden.
Ondanks dat wij niks groots zagen zitten in de hoeken, of onder het bed zitten wij hier nog niet echt met een geruststellend gevoel.
Maar, goed nieuws! Die meneer van hier (die weer John heet) weet misschien iemand met werk voor ons! Yeaah
-
27 November 2015 - 08:51
Monika:
He Yara &Son,
Wat fijn om weer wat van jullie te horen!!
Het is wel echt heel stoer wat jullie allemaal doen hoor. En dan die mieren -
27 November 2015 - 09:03
Monika:
-
27 November 2015 - 09:16
Monika:
Ik kan me voorstellen dat je denkt,hoe ziet de rest er dan uit!! Nou hoop dat het werk snel lukt, zodat al dat reizen niet voor niets is geweest. En yara..zolang het bij je arm haren blijft!!
Nou dikke knuffel voor jullie allebei xx -
27 November 2015 - 09:32
Viv:
Laat je maar niet bijten door die mieren. Schijnt naast de bijen het tweede levensgevaarlijke dier te zijn hahahaha. Fijn om al die bus en trein reizenverhalen met stinkende mensen te lezen. Mag zelf ook bijna :)
Ga voor jullie duimen voor werk! Daaaaag -
27 November 2015 - 10:30
Opa Mart:
Dag Yara,
Weer met de computermeneer die heet Leondo
leuk verhaal en voorzichtig zijn!
Groeten Opa Mart
-
27 November 2015 - 15:34
Maureen :
Hoi Sonny en Yarah
Weer met veel plezier jullie avonturen gelezen Haha soms barst ik echt in lachen uit hoe je alles beschrijft.Ik hoop jullie weinig ongedierte tegenkomen in jullie huisje en snel werk vinden -
27 November 2015 - 18:58
Ingrid:
Hallo Yara en Sonny,
Fijn om weer wat te horen!
Lekker om een paar dagen rustig aan te kunnen doen en wat is het warm bij jullie? Dat zal niet mee vallen als jullie ergens aan het werk gaan. Ik dacht dat het daar nu lente was, maar hoe is het dan in de zomer?
Succes met alle enge dieren ( zijn die irritante vliegen er ook nog?) en met het werk zoeken.
X
P.s Yara leuk hè dat opa je ook volgt en reageert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley