Rijst met stokjes
Door: Yara
Blijf op de hoogte en volg Yara
18 December 2015 | Australië, Warrnambool
Ik schrijf rustig een stukje, terwijl acht meter verderop twee grote, gemene, enge honden aan het blaffen en grommen zijn. Oké, helemaal rustig zit ik niet, en er zit een schutting en een muur tussen.. maaar, ik schrijf wel!
Dat zijn niet de honden van Wodka hoor. Daar zitten wij niet meer. Wij zitten nu bij twee Chinezen. Echte, die met stokjes eten. Wij hebben geluk dat wij hier gisteren aankwamen in plaats van vandaag. Ze vroegen namelijk of wij mee wilden eten, en vandaag aten ze rijst. Zie dat maar is zonder tafel en met stokjes naar binnen te krijgen.. Toen wij aankwamen was er pizza. Sonny vond het onbeleefd om nee te zeggen, dus zei dat wij graag mee wilden eten. Het half uur dat daarna volgde heb ik bedacht hoe ik aardig kon zeggen dat ik de pizza niet luste. Een Chinese pizza... dat was vast niet met alleen ham en kaas.
De pizza ronde had ik doorstaan. Maar die man had niet zo'n vorm gehad als het alleen bij die pizza was gebleven. Toen hij daarna de 12 kippenvleugels die voor ons allemaal bedoeld waren allemaal zelf op at, begreep ik dat wel. Naast die kippenvleugels had hij ook nog gebakken aardappels en een stukje champignon. Als smakken betekent dat het lekker is, heeft hij echt heerlijk gegeten. Ik smakte niet.
Wij zitten trouwens nogsteeds in Warrnambool. De drie dagen bij Wodka waren echt perfect. De eerste dag gingen wij naar het strand, en keken onze ogen uit! Het was echt prachtig. Het water was zo blauw als je op plaatjes ziet, zo helder dat je haaien van een kilometer aan kon komen zien zwemmen en je voeten zakten langzaam weg in het warme, zachte zand. Het was heerlijk rustig. Je hoorde alleen de meeuwen en de zee. Wij besloten over het strand naar links, richting de rotsen, te lopen. Hier hebben wij genoten van het prachtige uitzicht! De dag erna was het opnieuw zulk heerlijk weer, en zijn wij de rechterkant helemaal op gegaan. Wederom prachtig! Er was een eiland met pinguïns, waar je niet op mocht jammer genoeg, maar wel uren naar kon kijken. De golven in het blauwe water, de wegschietende visjes, het golvende zeewier... Plotseling werden wij afgeleid door een papiertje van de Subway dat op de grond lag. Onze knorrende buiken haalden ons over om weg te gaan, om de heerlijke broodjes te gaan zoeken. Het kon niet ver zijn!
Helaas. Een patatje bij de Mac maakte het goed.
Omdat wij het hier zo naar ons zin hadden gehad, wilden wij graag nog iets langer blijven. Bij Wodka kon dat niet. Maar iets verderop, bovenaan de grote berg... waren twee Chinezen met een plekje voor ons. Die extra tijd hier in Warrnambool hebben wij onder andere gebruikt om eindelijk de Subway te vinden, en er een overheerlijk broodje bal te eten!
Oh en wij zijn vandaag bij zo'n echte wasserette geweest. Zo iets waar je lekker op een bankje zit te wachten en kan kijken naar je rondvliegende kleren. Schoon worden ze niet meer, maar wij ruiken eindelijk weer fris!
Dat zijn niet de honden van Wodka hoor. Daar zitten wij niet meer. Wij zitten nu bij twee Chinezen. Echte, die met stokjes eten. Wij hebben geluk dat wij hier gisteren aankwamen in plaats van vandaag. Ze vroegen namelijk of wij mee wilden eten, en vandaag aten ze rijst. Zie dat maar is zonder tafel en met stokjes naar binnen te krijgen.. Toen wij aankwamen was er pizza. Sonny vond het onbeleefd om nee te zeggen, dus zei dat wij graag mee wilden eten. Het half uur dat daarna volgde heb ik bedacht hoe ik aardig kon zeggen dat ik de pizza niet luste. Een Chinese pizza... dat was vast niet met alleen ham en kaas.
De pizza ronde had ik doorstaan. Maar die man had niet zo'n vorm gehad als het alleen bij die pizza was gebleven. Toen hij daarna de 12 kippenvleugels die voor ons allemaal bedoeld waren allemaal zelf op at, begreep ik dat wel. Naast die kippenvleugels had hij ook nog gebakken aardappels en een stukje champignon. Als smakken betekent dat het lekker is, heeft hij echt heerlijk gegeten. Ik smakte niet.
Wij zitten trouwens nogsteeds in Warrnambool. De drie dagen bij Wodka waren echt perfect. De eerste dag gingen wij naar het strand, en keken onze ogen uit! Het was echt prachtig. Het water was zo blauw als je op plaatjes ziet, zo helder dat je haaien van een kilometer aan kon komen zien zwemmen en je voeten zakten langzaam weg in het warme, zachte zand. Het was heerlijk rustig. Je hoorde alleen de meeuwen en de zee. Wij besloten over het strand naar links, richting de rotsen, te lopen. Hier hebben wij genoten van het prachtige uitzicht! De dag erna was het opnieuw zulk heerlijk weer, en zijn wij de rechterkant helemaal op gegaan. Wederom prachtig! Er was een eiland met pinguïns, waar je niet op mocht jammer genoeg, maar wel uren naar kon kijken. De golven in het blauwe water, de wegschietende visjes, het golvende zeewier... Plotseling werden wij afgeleid door een papiertje van de Subway dat op de grond lag. Onze knorrende buiken haalden ons over om weg te gaan, om de heerlijke broodjes te gaan zoeken. Het kon niet ver zijn!
Helaas. Een patatje bij de Mac maakte het goed.
Omdat wij het hier zo naar ons zin hadden gehad, wilden wij graag nog iets langer blijven. Bij Wodka kon dat niet. Maar iets verderop, bovenaan de grote berg... waren twee Chinezen met een plekje voor ons. Die extra tijd hier in Warrnambool hebben wij onder andere gebruikt om eindelijk de Subway te vinden, en er een overheerlijk broodje bal te eten!
Oh en wij zijn vandaag bij zo'n echte wasserette geweest. Zo iets waar je lekker op een bankje zit te wachten en kan kijken naar je rondvliegende kleren. Schoon worden ze niet meer, maar wij ruiken eindelijk weer fris!
-
18 December 2015 - 12:57
Laura:
Hallo!
Zo te lezen gaat alles prima :) Heerlijk zeg die mooie stranden! Zoals je ze beschrijft is het net of we er een beetje bij zijn (wat helaas toch echt niet zo is..). Ben wel benieuwd naar de chinese pizza, wat is het precies haha.
Wat zijn de volgende plannen? Hoeveel dagen zijn jullie daar nog? Lukt het een beetje met werk vinden hier en daar?
Heb je behalve de honden nog andere enge dieren gezien? Ben zo benieuwd of er grote spinnen zijn :p
xx -
18 December 2015 - 13:05
Yara Vasbinder:
Hahaha, de pizza viel uiteindelijk wel mee. Er zaten geen echte frummels op, maar het was gekke brie en die bodem was een beetje vreemd. Maar ik hoefde geen dingen eraf te vissen dat scheelde.
Wij blijven hier nu nog twee nachtjes en daarna gaan wij voor twee weken naar Adelaide (: lekker aan het strand zitten wij daar weer!
Nee de engste is tot nu toe echt deze hond, haha. Spinnen hebben wij tot nu toe gelukkig nog niet echt gezien. Alleen heel erg veel vleermuizen en reuze torren. -
18 December 2015 - 13:33
Ingrid:
Fijn dat het weer gelukt is om een verslag te plaatsen.
Ik ben wel jaloers als ik lees hoe mooi het daar is, maar ik ben blij dat jullie zo genieten.
Dikke kus! -
18 December 2015 - 16:20
Viv:
Hey luitjes,
Lekker verhaal weer! Jullie genieten volop zie ik. Ben nu twee dagen in Vietnam en hier moet ik m'n soep zelfs met stokjes eten?! Helemaal een uitdaging hahaha
Have fun you two! -
18 December 2015 - 18:11
Femke:
van die pinguïns snap ik als iedereen op die pinguïns gaat zitten knappen ze niet van op. sonny zou t nog wel kunnen maar als jij gaat zitten zakken ze denk door hun hoeven heen. hier is het ook 17graden haha dus jaloers hoeven we niet te worden. hebben die chineese geen glibberballen? en die honden zullen ze vast kweken om binennkort op te eten. je weet het niet met die mensen..
spaaater -
19 December 2015 - 11:45
John (voorheen De Zwarte Bal):
Hoi Yara en Sonny, probeer al dagen een reactie te plaatsen maar het lukte steeds niet, ik hoop nu wel want ik zie alweer reacties. leuke verhalen joh, wat een hoge gebouwen daar he, dat je erop durft. Ik krijg al hoogtevrees als ik ernaast sta, daar weet je vader ook alles van Yara.
Tis wel leuk dat we zo op de hoogte worden gehouden door jullie, een enorm voordeel van het internet. Toen ik nog een zwarte bal was (geen grijze) en ook aan het reizen was, schreven we nog brieven. Jullie kennen dat waarschijnlijk niet, je schreef op een flinterdun velletje een zolang mogelijk verhaal dat de ontvangende partij dan alleen nog met een vergrootglas kon lezen. Dit ging dan in een flinterdun speciaal luchtpost envelopje en bracht je naar het postkantoor (die bestonden toen nog) om het te laten wegen voor de hoeveelheid postzegels. Mocht je zelf behoefte hebben om zelf post te ontvangen dan moest je wel 4 weken van te voren laten weten welke plaats je ging aandoen om de brieven dan op te kunnen halen bij het loket "Poste Restante". van het betreffende postkantoor in die plaats als je het tenminste kon vinden. Dat waren nog eens tijden.
Groetjes ook van Noah (bijt ook niet) -
19 December 2015 - 22:19
Larissa:
Love you, miss you
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
