Gewoon, gevallen.

Aaaahh! Een kakkerlak! Er liep een kakkerlak in de kamer! Niet zo een uit 010, maar een echte. Over het plafond. En in een stapelbed is een plafond best dichtbij.. Hij moest dood.  Gelijk! Terwijl Sonny  en ik naar het moordwapen zochten, kroop de kakkerlak niks vermoedend verder en zwaaide vrolijk met zijn voelsprieten heen en weer. Tot opeens... Plop. Boven Sonny zijn tassen liet hij zich vallen. KAK! Nu moesten wij snel handelen. Waar was hij? Sonny kieperen zijn toilettas om. Niks. Zijn kleine rukkukuk. Niks. Snert, hij kroop nu dus rond in die grote tas. Sonny pakte zijn tas  en draaide hem onderste boven. Jahoor, daar kwam hij tevoorschijn. Ik keek om me heen en zag op het randje van het bed van het meisje naast ons een borstel liggen. Ik pakte de borstel en sloeg de kakkerlak vol op zijn glimmende ruggetje. Daar lag hij. Toen ik de borstel weer op de juiste plek terug probeerde te leggen begonnen zijn pootjes opeens weer te bewegen, en draaide hij zich om alsof er niks gebeurd was. NEE! Snel pakte ik de borstel weer van het bed en sloeg drie keer hard op de grond, daar waar de kakkerlak liep. De kakkerlak bleef lopen, de borstel was door midden. Gelukkig lag de kakkerlak nu wel voor de deur waardoor ik hem naar buiten kon vegen. De borstel hebben Sonny en ik op de grond naast het bed neergelegd. Hij lag tenslotte op het randje, daar kon hij best vanaf gegleden zijn... Na wat verschuiven van de losse stukjes leek het best geloofwaardig. Ik wilde best een nieuwe borstel voor haar kopen of wat geld geven, maar wat had ik dan moeten zeggen... Sorry, er was een kakkerlak en jouw borstel hebben wij gebruikt om hem dood te slaan waardoor hij brak? Gevallen. Hij was gewoon gevallen.

Na dit avontuur was het de volgende dag tijd voor wat ontspanning. Ik ging op tour naar de Whitsundays! Een prachtig eiland dat James Cook ontdekte op Pasen. Het heeft dus niks met de kleur wit te maken, wat ik eerst wel dacht. Iets dat zomaar zou kunnen, want dat was wel de kleur van het zand op dit eiland. Het zand was heerlijk zacht en kraakte als goeie plaksneeuw onder je voeten. Perfect zand om een zandkasteel te bouwen. Niet dat ik dat gedaan heb hoor. Het water leek nog blauwer dan anders en was ontzettend helder. Ik ben langs de rotsen gelopen en kwam op een plek waar helemaal niemand was. Ik heb de hele middag genoten van de rust, de boten die af en toe voorbij kwamen en de vogels die langs vlogen. Het was zo ontzettend mooi. Alles was perfect. Alles was zoals het moest zijn.  De visjes in het water, het geluid van sprinkhanen in de bomen, de kleine golven. Alles was zo mooi. Na nog even genoten te hebben van mijn broodje in de felle zon kwam de boot mij weer ophalen. Zonde, ik had daar nog uren kunnen zitten. Dit uitzicht, deze zon.. het zal nooit kunnen vervelen.

Wisten jullie trouwens dat kokosnoten helemaal niet als die harige bruine dingen in een boom groeien? Jens gooide een paar dagen terug een ding uit een palmboom. Ik dacht dat er alleen kokosnoten in een palmboom groeide, dus vroeg wat dit groene ding was. 'Een kokosnoot' antwoordde hij. Nou, dan wist ik niet dat er ook nietharige bestonden... Toen liet hij mij zien dat in dat groene ding de kokosnoot groeide. Dat het een beschermlaag was. Geinig.  Zo leren wij hier ook elke keer weer wat nieuws.  Het is heus niet alleen maar vakantie hier hoor. Morgen gaan wij zelfs weer onze kleren wassen!