Gered door de lifeguard

Ik word echt handig in het in en uit stappen van een hangmat. Nou heb ik daar ondertussen ook wel vaak in gelegen, maar alsnog... ik doe geen eens onhandig!

Vanmorgen ben ik aangekomen in Rainbow Beach. De keuze tussen het hostel dat 'Dingo's' heet, en het hostel daarnaast dat 'Pippies' heet was niet moeilijk. Vanavond slaap ik een nachtje in Dingo's. Ik heb hier maar een dag omdat het verder helemaal vol zat, dus er was geen tijd te verliezen!
Na even snel wat eten gehaald te hebben voor vanavond ben ik richting het strand gelopen. Waarom het Rainbow Beach heet weet ik niet, want het zand was gewoon wit...  Het was weer heerlijk zacht, maar ondanks dat liep ik niet lekker. De nacht ervoor sprong ik van het trappetje uit het stapelbed, en zag ik in het donker niet dat de gene onder mij zijn gitaar precies op die plek had neer gelegd waar ik ging landen. De snaar schaafde een stuk vel van de onderkant van me voet. Het zand en die open wond was niet heel lekker, dus dat was een goeie reden om even langs de life guards te gaan voor een pleister. Ik had geluk, want de leukste van de drie kwam naar beneden en tapte me voet in waardoor ik weer lekker het zand verder kon lopen. Ik heb hem natuurlijk ontzettend bedankt.
De snaar was trouwens nog heel. De rest van het gitaar ook.

Het strand zag er weer prachtig uit. In de verte waren grote rotsen waar ik graag naar toe wilde maar via het strand kon je daar niet op komen. Snert. Een stukje verderop zag ik een sluip weggetje tussen de bomen. Het zag er uit als een paradijs voor spinnen, slangen en andere beestjes. Een seconde twijfelde ik. Zal ik dit doen? Ja natuurlijk! Door alle sprinkhanen kon ik mijn eigen voetstappen geen eens horen. Overal schoten grote hagedissen weg en ik zag een hoop zwevende blaadjes. Dat die allemaal aan een spinnenwebdraad hingen probeerde ik maar niet te geloven. Ze zweefden. Totdat ik opeens langs een web liep met een hele, grote, dikke spin. Slik. Het zijn geen zwevende blaadjes. Ik versnelde een tikkeltje en probeerde niet te veel naar de bomen te kijken waar er waarschijnlijk nog meer in hun web naar mij aan het loeren waren. Tot opeens...
Waaaaahhhhh aahh!! Ik sprong in het rond, schudde met mijn hoofd, veegde langs me kleren, langs me haar... Zat hij ergens? Als hij in het midden van zijn web zat MOEST hij nu op me zitten! Na nog een paar gekke sprongen en een paar rillingen geloofde ik dat ik geluk had. Het web waar ik zojuist doorheen gelopen was, was leeg. Pfoe. Na nog een laatste rilling liep ik weer verder. Overal vlogen super mooi gekleurde vlinders. De vlindertuin. Ik liep gewoon in de dierentuin in de vlindertuin.
Ik kwam een bordje tegen met: 'Carlo's Sandblow'. Die brachten mij bij een prachtig nieuw stukje van Australië. Zand. Overal was zand. Als je dat over liep naar de rechterkant kwam je bij een punt waar je uit kon kijken over het hele dorpje. Super mooi! En als je de andere kant op liep, dan kwam je uit bij... De rotsen! Het spinnenpad bracht mij boven op de rotsen! Vanaf daar had je een fantastisch uitzicht over de zee. Het waaide hard en ik was helemaal alleen. Ik ben op een grote rots op de rand gaan zitten en heb genoten van het schitterende uitzicht. Dit waren die spinnen meer dan waard!

Terug in Pippies (Pippies ja, je dacht toch niet echt dat ik voor Dingo's koos!) ben ik het zand uit mijn haar gaan wassen. Ik zat eigenlijk een beetje te wachten tot papa riep: 'YARA, DE DOUCHE MAG UIT!' En stond er dus erg lang onder. Ik had niet helemaal door dat ik met mijn slippers op het putje stond, dat al het water onder de deur door gelopen was en het hele wc gebouw blank stond. Ja, wie maakt zo'n putje dan ook precies daar waar je moet staan... Ik ben er maar snel onder vandaan gegaan.
Zonder papa die 'Ho maar met de kaas' zei heb ik die avond genoten van mijn poederkaas met broccoli. 

Toen ik net opzocht wat die Carlo's Sandblow nou eigenlijk was zodat ik jullie dat wat beter kon uitleggen, las ik overal dat je het echt moest bekijken met zonsondergang. Ja snert...
Ik ga niet weer helemaal terug. Ik heb mijn wekker maar gezet. Ik bekijk de zonsopkomst wel. Oh, wat ik me nu bedenk... als hij aan die kant onder gaat komt hij daar natuurlijk niet op... Toch? Ik blijf wel liggen. Dit was ook leuk.

Ik heb het trouwens niet meer opgezocht. Ik zal er wel een foto bij zetten.