Winnaarseiland

Eindelijk.  Het is droog. Poging twee. Even buiten een frisse neus halen. Naar buiten om weer een nieuw stukje van Sydney te ontdekken.
Qua  kledingsstijl passen wij er hier helemaal tussen. Echt iedereen loopt hier in sportkleding. Dus dat wij in een voetbalbroekje  lopen is echt doodnormaal. Het enige verschil is dat wij er niet bij rennen. De mensen hier zijn naast ontzettend  rijk ook nog een heel erg gezond. Sinds wij hier zijn hebben wij nog geen sigaret gezien. Ook zit er op elke hoek een sportschool, en zit er hier in de straat een soort van body  en fit shop winkel. Niet dat dat  nodig is, want je protaine shakes kan je hier gewoon in de supermarkt halen, naast de crackers en boven de krenten. Iedereen heeft hier ook echt dikke kuiten. Maar dat  is niet zo gek. Overal zijn bergen en heuvels.
Na zo'n 20 minuten lopen komen wij de eerste echt dikke man tegen. Vijf minuten later een Macdonalds.
We liepen in een aardig tempo door. Totdat wij opeens stil  moesten staan. Dit keer niet voor een stoplicht die hier om de 8 meter staan, niet om weer naar een mooie porsche  te kijken die hier elke minuut wel voorbij rijdt, en niet om een foto te  maken van een blauwe boom. Dit keer zagen wij iets mooiers. Mooier en beter dan al die auto's die hier voorbij komen...
EINDELIJK! EEN SUPERMARKT!
Gewoon echt een echte! Een met lekker brood en pannenkoeken, een met hamburgers  en toetjes, een met chips en ice tea, een met m&ms  en vissticks!
Eindelijk. Eten! Die spaghetti  van gisteren is onze enige echte maaltijd geweest.  Op de smeerkaas na natuurlijk. Maar dit... Dit was echt fantastisch! Eten. Overal eten! En op het prijskaartje stonden dit keer prijzen onder de 10! Geen 6 euro voor een zakje chips.  Geen 9 euro voor een klein zakje nootjes. Er stonden hier tweeën en drieën op de bordjes. Er stonden hier bordjes met korting! Maar dan in het Engels natuurlijk.
Ik zag zelfs iets van 80 Australische  dollar cent. Ik wist niet eens dat je hier onder de twee mocht!
Zo moet het voelen als je met Expeditie  Robinson na een maand naar winnaarseiland mag. Zo. Wat waren wij blij. Eigelijk wilde Sonny en ik gelijk van alles kopen. Echt alles zag er lekker uit.. maar wij wilde nog een stukje gaan lopen dus besloten het bij een fles cola en gekke  soort pannenkoeken met gaatjes te houden. Oh, en batterijen.
Morgen gaan we terug. We moeten aan John vragen of wij hier langer kunnen slapen. Hier moeten wij boodschappen doen. Dit wordt echt een feestmaaltijd! Geen smeerkaas.  EINDELIJK EEN WINKEL VOL MET GLUTEN!
De  dag kon eigenlijk al niet meer stuk. 

Hoe leuk het hier ook was, toch zijn wij verder gaan lopen. Bij de vis winkel gingen Sonny en ik nog even naar binnen. Ik snap niet dat niet iedereen hier een aquarium heeft. Deze vissen waren echt zo vet! Super groot. Er waren ook zeepaardjes he! Die wil ik ook thuis! Misschien heeft iedereen wel een aquarium.. Wij zijn eigelijk nog bij niemand binnen geweest.

Nou op de terug weg hebben we naast heel veel mooie auto's niet veel bijzonders  meer gezien. Niet  heel gek aangezien het de zelfde route was maar dan achterste voren.

Thuis aangekomen hebben wij aan John gevraagd of wij hier nog twee nachtjes kunnen blijven. Dan kunnen wij nog een keer naar die supermarkt. Woeehoe, het kon :D en als het goed is gaat na morgen de zon weer schijnen! Nou. Wij zijn blij!

Vanavond als het donker wordt gaan wij naar die ene bekende brug. Ik weet even niet meer  hoe die heet. Toen ik het aan Sonny vroeg zei hij dat ik voor die naam even op de kaart moet kijken. Nouja, jullie weten vast wel welke ik bedoel.